کاغذ کاربن یک دستگاه چاپ مجدد ارزان قیمت است که برای تهیه یک نسخه به صورت همزمان با اصل، مانند کارتهای اعتباری، اسناد حقوقی، نسخه های خطی، نامه ها و سایر اشکال ساده استفاده می شود. کاغذ کاربن در چاپ فاکتور رسمی استفاده می شود.
حتی تا قرن بیستم، مدارک کپی کردن برای اهداف تجاری یک روند دشوار و کارآمد بود. کارکنان کپی، مانند کتاب مقدس کلیساها و ادارات دولتی قبل از آنها، در ادارات تجاری قرن نوزدهم رایج بودند.
اولین تلاش برای کپی مکالمه تجاری مهم، به مهندس اسکاتلندی جیمز وات مربوط است که موتور بخار را بهبود بخشیده است. وات از کتابداران اعتماد خواسته بود تا نامه های کسب و کار را کپی کنند، بنابراین او یک روش فشردن که با مایعات مخصوصی بر روی یک اصلی که با جوهر مخصوص نوشته شده بود، کشید. تا سال 1779، او آماده شد تا این روند را به بازار عرضه کند، اما این کار را نکرد.
در سال 1806، رالف وجوود، نویسنده ی منوفلد استیلوگرافی را اختراع کرد. کاغذی که با جوهر چاپگر اشباع شد، بین یک تکه کاغذ بافت و یک قطعه کاغذ معمولی قرار گرفت. سپس یک قلم فلزی بر روی کاغذ بافت خراشیده شد، یک کپی درست کرد که به صورت صحیح خوانده شد و یک تصویر آینه بود، اما به راحتی از طریق کاغذ بافت نازکی خواندن. لازم بود کپی ها را به این صورت آماده کنید زیرا قلم های جوهردار (quills) به اندازه کافی فشار نمی آورند و مداد می تواند پاک شود. در حدود سال 1820 امکان استفاده از کاغذی که تنها در یک طرف وجهی و یک مداد قابل تمیز برای تولید اصلی بود استفاده شد. این کاغذ کاربن اولیه موفقیت بزرگی نبود، ظاهرا صاحبان کسب و کار، به دلیل ترس از تقلبی بودن، موارد نوشته شده در جوهر را ترجیح می دادند.
در سال 1823 کوروش دكین شروع به ساختن كربنات كرد، مقالاتی با روغن و كاربن سیاه پوشانده شد. در دهه 1860 Lebbeus H. راجرز تلاش کرد تا این کربن ها را به شرکت های تجاری فروخته، اما تا زمانی که اختراع نوع نوشتار در سال 1867 این مقاله کربن پذیرفته نشد (ماشین های تایپا یک نسخه پاک کننده و یک اصل کافی تولید کردند) . راجرز ابتدا کاغذ را با قرار دادن کاغذ روی یک میز سنگی و کشیدن آن با مخلوطی با کربن سیاه (بخار)، روغن و نفتا (یک هیدروکربن مایع) ساختند. بعدها او یک ماشین را ایجاد کرد که موم گرم را به کاغذ اعمال کرد، و با استفاده از مسواک زدن دستی را انجام داد.
تولید کاغذ کاربن از همان ابتدا با پیشرفت های تکنولوژیکی راجرز باقی مانده است. در یک کتاب تجارت تولید عجیب و غریب در اطراف این قرن قرار داده شده است، مقاله کربن به عنوان متشکل از رنگدانه های مختلف، از جمله کربن سیاه، و موم یا روغن بر روی کاغذ نازک و قوی است. درحالیکه کاغذ کاربن مدرن با استفاده از فرمول یکسان ساخته شده است، تولید کنندگان بر افزایش پاکیزگی فرآیند و بهبود کیفیت تولید با استفاده از مواد بیشتر تصفیه شده تمرکز کرده اند.
یک قطعه کاغذ کاربن معمولی شامل ورق کاغذی است که با کربن آغشته شده و بین دو برگ کاغذ کاربن معمولی قرار گرفته است. تمام اجزاء استاندارد هستند، به جز ورق پوشش داده شده که تصویربرداری را انجام می دهد. پوشش آن از مواد مختلف ساخته شده است، مهمترین آن از جنس کربن است. کاربن سیاه خیلی زیاد است
مهم ترین عنصر کاغذ کاربن، کربن سیاه، در سال های اخیر تغییر کرده است. قبل از سال 1940، 90 درصد از سیاه و سفید کربن تولید شده در ایالات متحده از کربن کانال یا ضربه ای ساخته شده بود، جایی که جت های کوچک از شعله گاز روی یک سطح فلز سرد مانند کانال آهن (یا شیار) قرار گرفتند. پس از احتراق بخشی، پس از خرد شدن ذرات کربن ذرات تقریبا 10 -8 متر قطر. این روش فوق العاده برای تولید سیاه کربن خوب در سال 1976 رها شد، با این حال، به علت افزایش شدید قیمت گاز طبیعی. روش فعلی تولید کربن سیاه با استفاده از فرایند کوره، شرح داده شده در زیر است. سپس با استفاده از یک سری غلطک های افست، کربن به پایان رسید.
دو روش برای تولید یکبار کاغذ کاربن روش Mayer و روش فلکسو گرافیک است. دو روش مشابه هستند که در هر دو ویژگی، کاغذی که در اطراف مجموعه ای از رول ها حرکت می کند، یکی از آنها با یک تیرچه کربن قرار می گیرند.